Bobbejaan-spinnekop

Molo molo molo! Het is Jafrikaan aan de Wildcoast.

Ik heb een nieuwe hobby: vissen! En ik leer het van "die beste": Marnus Lamprecht -alias de Professor- vijfdejaars geneeskundestudent uit Tijgerberg Hospital, en opgegroeid op een boerderij in het pitoresque Robertson, een dorpje in de wijngaarden net buiten Kaapstad. En zoals het een goeie Afrikaner betaamd: ingegoten -met die paplepel!- met braaien, vlees, biltong en... vissen. Het is net zoals fietsen of schaatsen in Holland, je doet het van jongs af aan.

In het weekend besloten we te gaan vissen bij de Kraal. Met een paar verse sardienes uit Port St Johns in de achterbak als aas gingen we op pad, alleen bedacht ik me onderweg dat er iets ontbrak... een hengel! Hoe kon ik dat nou vergeten? Gelukkig kon ik er eentje lenen van Dylan, de eigenaar van de Kraal. In ontstuimig weer klauterde we vervolgens over de steile kliffen van de Wildcoast, terwijl in verte de walvissen hoog uit het water sprongen, totdat Marnus een geschikte visplek gevonden had. Na een paar instructies van de master over de swiffel, de zinker, de haak en de vislijn, gooide ik m'n eerste hengeltje uit: meteen vast achter een rots.. Ai dios! Ik kon gaan zwemmen (tussen de haaien) om de haak los te maken. Maar bij de volgende worp had ik meer geluk: beet!! Enthousiast haalde ik m'n lijn in en het bleek een tropische aal te zijn, die m'n halve sardien had ingeslikt. Ik heb m maar teruggegooid, want hij zag er wat giftig uit. Het bleek wel het enige te zijn wat we dat weekend zouden vangen, ondanks de hulp van wat lokale visjongetjes die ons voor vijf rand 2 verse visjes gaven als levend aas. Ook bij het riviertje dat uitkomt bij ons strand Mpande wilden de vissen niet bijten.. Wel een krabbetje gespiest, die op de braai belandde. Evenals de meegebrachte JAN-boerenworst, mmmm!!

Het volgend weekend heb ik in Durban m'n eigen hengel gekocht, en ook eentje voor Josh, samen met allerlei handige visspulletjes en -attributen, zoals een viskoffertje en twee driepuntskrukjes. Op maandag waren we vroeg klaar in het ziekenhuis en het was stralend visweer, dus haastten we ons gedrieën naar het strand met de nieuwe hengels, een koelboxje vol Castles en wat kooltjes om alle versgevangen vis te kunnen braaien op het strand. Omdat de sardientjes op waren, gebruikten we kleine versgevangen krabbetjes als aas. Maar de vissen trapten er niet in..O whale ehh well, het is toch wel heel leuk&ontspannend dat vissen:-) Het weer kan hier trouwens plots veranderen en in de avondschemering werden we verrast door een tropische wolkbreuk die het braaivuurtje meteen doofde. Kletsnat en in het donker staken we de rivier over op weg naar de auto, om vervolgens in de auto totaal vast te komen zitten op de modderige heuvels van de Kraal. Gelukkig kregen we hulp van een lokaal jongetje die een alternatieve route wist en met veel moeite konden we de auto over alle heuvels duwen. Hij kreeg 10 rand voor z'n goeie hulp. Drijfnat en helemaal zwart van het opgespatte modder kwamen we thuis. Wat een avontuur voor de maandag, of zoals Marnus zei: "N lekker hengel, toe nat gereen en toe vasgesit...".

In het ziekenhuis gaat alles nog steeds lekker z'n gangetje. We zijn nog met vier dokters over en er zijn dus deze maand vier studenten uit Kaapstad, dus ieder heeft z'n eigen co. Baie gezellig en ze weten&kunnen al superveel. En ook goed voor m'n Afrikaans. De kleine verschillen zijn baie snaaks (heel grappig): een nijlpaard is een seekoei, een ei is een eier en een kip is een hoender. Ik doe deze maand de maternity afdeling, dus dat betekent veel "babagies vang" en echo's maken. Het is er een gezellig hoenderhok.

Ons huis begint ook al steeds gezelliger te worden, door het planten van een palmen- en kruidentuin en door alle komst van allerlei onverwachts bezoek. Zo lopen de huisdieren van Maartje vaak de heuvel op om bij ons te komen buurten: Lodewijk de kat en Daisy de hond met dochtertje Shoupet. En we hadden laatst nog een bezoeker... midden in de nacht werd ik wakkergeschrikt door een hoge angstschreeuw. Op de gang kwam ik Josh tegen, die iets in z'n ooghoek had zien bewegen toen hij op de wc z'n boekje zat te lezen. Het bleek een spin te zijn ter grootte van mijn hand. Het glas dat we over hem heen zette paste ook maar net.. En hij bleek ook nog op water te kunnen lopen, toen we m probeerde door te spoelen. Brrr... elke keer als ik nu op de pot zit kijk ik even achterom of hij niet in m'n bil gaat bijten. Toen ik de foto van hem de volgende ochtend bij de overdracht liet zien, herkende Marnus het als een bobbejaan-spinnekop. "Nie dodelijk nie, maar mens kan wel van opswel". Het lijkt wel Afrika!

Jafrikaan