Waka waka - it's time for Africa

Marthe vloog op Johannesburg, waar ik haar oppikte in de Landrover, en de eerste stop was meteen een eind rijden: de spectulaire Blyde River Canyon in het noordenoosten van Zuid-Afrika, waar we de volgende dag een wandeling gingen maken. Op een steil paadje in de canyon hoorden we opeens een raar geluid, een soort pofje. "Een slang!" gilde Marthe. Inderdaad lag er een aan de zijkant van het pad een dikke slang met een dun kopje. "Ooh," dacht ik, "die zal wel net gegeten hebben en die ligt lekker uit te buiken, daar kan ik met een elegant boogje wel omheen springen." Terwijl ik dat deed, richtte de slang zich plotseling op en viel aan, terwijl hij een angstaanjagend sissend geluid maakte. Door een combinatie van pure doodsangst en overlevingsinstinct kon ik in de sprong nog een extra uitwijking maken, waardoor de slang mijn kuit op een haar miste.. Pfieuw! Toen we het later -van de schrik bekomen- op de Afrikaanse wikipedia opzochten, bleek het een pofadder te zijn:

"Die pofadder is ‘n stadigbewegende slang met ‘n dun nek. Hy het ‘n slegte temperament en sis en blaas as waarskuwing. Die pofadder is verantwoordelik vir die meeste slangbyte in die Suid-Afrika. Pofadders eet muise, rotte, paddas en akkedisse. Hierdie slang is dodelik gevaarlik: hy het ‘n sitotoksiese gif wat selle doodmaak. Hierdie gif maak ‘n volwasse mens binne 24 uur dood"

[slik...]

Niet ver van Blyde River Canyon ligt het Kruger park, waar ik voor drie nachten accommodatie had geboekt. Met de verrekijker in de aanslag, zoals dat op safari hoort, reden we door de wildtuin en bij een klein meertje zagen we een kudde olifanten een duikje nemen en met elkaar in het water aan het spelen. Na een halve dag rijden was onze dierenaftekenkaart al lekker vol. Wat ik me niet had beseft is dat Kruger groter is dan Nederland, en we moesten nog flink doorrijden om ons kamp in het noorden te bereiken voor de hekken dicht zouden gaan bij zonsondergang. Een grote mannetjesolifant die rustig op de weg liep, dacht daar wel anders over en was niet van plan zich te gaan haasten. Gelukkig waren we toch nog op tijd en konden we de braai aansteken en de daktent uitklappen voor een romantisch nachtje kamperen tussen de wilde dieren. De volgende twee dagen konden we het wat rustiger aan doen, en was er ook alle tijd voor game spotting. Olifanten, springbokjes, zebra's en wildebeesten, neushoorn, buffels, krokodillen, schildpadden, vogels en op de laatste dag: een leeuwin met drie welpjes. Alleen de luipaard miste nog van de big 5, maar die heb ik dan weer in Isilimela door de achtertuin lopen.

Next stop: Mozambique! En dat is een kleine cultuurshock als je de grens overgaat. Weer een beetje meer Afrika, zoals je je dat voorstelt. Tropisch, druk en chaotisch. Bij de grens moesten we een visum kopen en wordt er ter plekke een (niet al te beste) foto gemaakt die in je paspoort wordt geplakt. Net vers in het land werden we al door politie aangehouden: maar 1 in plaats van 2 gevarendriehoeken bij me. Ai ai ai!!! Gelukkig is de Mozambicaanse oom agent bereid dit voor een paar Rand door de vingers te zien. Uiteindelijk in de hoofdstad Maputo aangekomen, hadden we een mooi plekje in een bootclub aan het water gevonden voor een wit wijntje. De volgende dag was de bestemming de hagelwitte tropische stranden van Tofo dat een goede 500 kilometer rijden is over de EN 1, die langs de kust omhoog kronkelt. Hier hadden we een bungalowtje op het strand gehuurd en konden we drie dagen een beetje zwemmen, bakken, boekje lezen en lekker eten. Dit is pas écht vakantie!

De laatste bestemming van de trip was Swaziland, een klein koninkrijkje dat wel op Zuid-Afrika lijkt maar alles is iets kleiner en gemoedelijker. In het Mlilwane National Park hadden we een kampeerplekje geboekt. In het gezellige hoofdkamp is een restaurant, dat aan een meertje ligt waar krokodillen en nijlpaarden zwemmen, en er is een boom die vol zit met grote ooievaars. Zo kun je tijdens het ontbijt of avondeten genieten van het uitzicht, een soort natuurfilm die wordt afgespeeld, met in ons geval ook een spectaculaire donder- en bliksemshow. Het leuke van Mlilwane is dat de wilde dieren gewoon om je tent heenlopen, zoals een kudde zebra's of een familie wrattenzwijn. En je kunt er gewoon door het park wandelen, zonder dat je bang hoeft te zijn opgegeten te worden. Alleen moet je niet te dicht bij de waterkant gaan zitten, want hier zitten wél krokodillen...

Na een trip van twee weken en 4000 kilometer waren we weer terug in Johannesburg en zat het avontuur er weer op, maar niet getreurd: het volgende tripje is alweer gepland in oktober :-)

Tsamina mina eh eh
Waka waka eh eh
Tsamina mina zangalewa
This time for Africa