Take a Walk on the Wild Coast

Dag 1:
Het reisgezelschap bestond uit z'n negenen: 2 gidsen, 6 deelnemers en Pete, die we pas in Coffee Bay ontmoet hadden. Hij had niet echt gevraagd of hij mee mocht lopen op deze legendarische hike van 61 kilometer naar Port St Johns, hij liep gewoon mee. Voor de eerste dag was er maar een kleine afstand ingepland, om er even in te komen. Maar we stuitten wel direct op een paar pittige riviertjes die de groep hand-in-hand voorzichtig doorkruisde, met de bergschoenen in de hand en de rugzak op het hoofd. Pete bleek een goede zwemmer te zijn gelukkig. Even later op het strand spoelde een grote vis aan net voor onze voeten, verdwaald waarschijnlijk. In de Xhosa cultuur is dit een heel gunstig tekenen, want het betekent dat het geluk je komt aanwaaien. Al aan het begin van de middag bereikten we een lokaal dorpje waar we door de bewoners hartelijk welkom werden geheten en verwend werden met onze eigen versgevangen en -bereide vis, tradioneel dansen en slapen in een rondavel.

Dag 2:
Een stralende dag, en vol goede moed begon 'the Nine' aan dag 2. Over de groene heuvels, steile rotsen en langgerekte stranden liepen we naar onze volgende bestemming. Bij de grotere rivieren die in zee uitkomen, moesten we hopen op een lokaal vissertje om ons voor tien rand aan de overkant af te zetten. Bij de laatste oversteek van de dag bleek er echter geen vissertje te zijn, of zoals later bleek zat hij in de shabeen te drinken en was vergeten onder welke boom z'n boom ook al weer lag. Wachtend bij de rivier, viel de schemering in en begon het ook te regenen, en onze gidsen waren al uren weg om hulp te halen. Als echte Expeditie Robinsonners besloten we een wankel vlot dat in de bosjes lag in het water te duwen en met geimproviseerde roeispanen de overkant te bereiken, zonder daarbij in zee te spoelen of te worden opgegeten door krokodillen. Net op tijd kwam het lokale vissertje toch aangeroeid en met z'n allen in het bootje, dat veel water maakte, bereikten we dan uiteindelijk de overkant terwijl het onweer was losgebarsten. Nog een uurtje in het pikkedonker door de modder klauteren en toen bereikten we eindelijk onze rondavel en welverdiend wasteiltje.

Dag 3:
Deze dag moesten we het Hluleka National Park doorkruisen. Het regende nog steeds, dus poncho's en regenjassen aan. Pete was erg enthousiast om het park in te gaan, hij had nog nooit wilde dieren gezien, en toen we eenmaal door het park liepen wees hij ons ook enthousiast de apen, zebra's en bokjes aan. Aan het eind moesten we een heel hoog Jurassic Park-achtig hek overklimmen om weer uit het park te komen, gelukkig hadden de leeuwen ons niet opgemerkt. Dat we dichter bij huis geraakten, merkte ik doordat de lokale bevolking me nariep met: "Uqgirha, uqgirha" (dokter). Aan het eind van de dag bereikten we Mpande Beach en overnachtten we in de Kraal. Pete lag uitgeteld bij het kacheltje, na te genieten van alle nieuwe indrukken.

Dag 4:
De laatste dag was de zwaarste, en vandaag moesten we dan ook de helft van de totale afstand afleggen. Het begon dan ook meteen goed met een steile klim vanaf het kraalstrandje de heuvels in, en sommigen uit de groep snakten al direct naar adem. Het was ook weer mooi weer geworden en lekker warm. Zwembroeken en bikiniweer! Via Umngazana, en een parelwit strand vol schelpjes kwamen we 's middags bij het luxe resort Umngazi aan. De mensen keken ons wel raar aan, alsof we een soort wildebeesten waren die verdwaald waren, maar wij keken ondertussen verlekkerd naar de bar en de verse cocktails. Maar nee, we moesten door, de finish lonkte in Port St Johns. Het laatste stuk is ontegenzeggelijk het mooist langs de dramatische afgronden van de Wildcoast. Het zonnetje begon inmiddels al in rap tempo te zakken en de laatste uren was het op de tast en met het maanlicht zoeken naar het pad. Maar toen uit het niets en uitgeput van de lange dag stonden we dan opeens op Second Beach in Port St Johns. Gehaaaaald!! Het hele gezelschap kreeg een welverdiende en onderweg zelfgemaakte Wild-Coast-Hike-schelpmedaille omgehangen. Pete verliet ons de volgende morgen weer, hij had -net als wij- de trip van zijn leven gehad.

Jafrikaan